Μαντινεία

Η περιοχή έχει μακρά παράδοση στην αμπελοκαλλιέργεια, η οποία ξεκινά από αρχαιοτάτων χρόνων όπως μαρτυρά πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων που συνδέουν την περιοχή με το κρασί και τη λατρεία του θεού Διονύσου.

Στην περιοχή βρίσκεται και το κλήμα του Παυσανία, το οποίο από πολλούς πιστεύεται ότι είναι το αρχαιότερο αμπέλι στον κόσμο.

Ο Όμηρος χαρακτηρίζει την Μαντινεία ως πολυάμπελο, και μάλιστα σύμφωνα με τη μυθολογία, η μόνιμη κατοικία του Πάνα ήταν στο όρος Μαίναλο. Ο Πάνας ήταν ο πιστός ακόλουθος του θεού Διονύσου, που ξεχώριζε για την αγάπη του στο κρασί, το τραγούδι, το χορό και το γλέντι.

Οι Αρχαίοι Αρκάδες λάτρευαν το θεό Πάνα στον ίδιο βαθμό που λάτρευαν και το θεό Διόνυσο. Η απόλαυση του κρασιού και της διασκέδασης έχει προαιώνιες ρίζες στην περιοχή!

Ο Αριστοτέλης και ο Θεόφραστος αναφέρονται στους οίνους της Αρκαδίας.

Το κρασί της Μαντινείας ήταν γνωστό τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και κατά το 19ο αι. και καταναλώνονταν και στην Αθήνα.

Η Μαντινεία, γνωστή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παράγει έναν λευκό οίνο Π.Ο.Π., με ιδιαίτερη ταυτότητα, με λεπτά και έντονα αρώματα, εύκολα διακριτό, με χαρακτηριστική οξύτητα και δροσιά, από την  ποικιλία Μοσχοφίλερο.

Αμπελοτόπι

Στην καρδιά της Πελοποννήσου, στο κεντρικό ανατολικό τμήμα της Αρκαδίας είναι το Μαντινειακό Πεδίο, ένα οροπέδιο με μέσο υψόμετρο 660 μέτρα.

Η οινολογική ζώνη Μαντινείας καλύπτει έκταση πάνω από 1.000 εκτάρια, στη συντριπτική της πλειονότητα με Μοσχοφίλερο.

Το κλίμα χαρακτηρίζεται από πολλές βροχές και χιόνια το χειμώνα, συχνές μπόρες και καταιγίδες το καλοκαίρι και θερμοκρασίες χαμηλές, που έχουν σαν αποτέλεσμα την αργή ωρίμανση των σταφυλιών και όψιμο τρυγητό, συνήθως στα μέσα Οκτωβρίου.

Τα εδάφη κατά κύριο λόγο είναι επίπεδα αμμοαργιλώδη, με μικρούς λόφους και κλίσεις. Οι παλαιοί αμπελώνες (40-50 ετών) είναι διαμορφωμένοι σε κύπελλα, αλλά τα νέα αμπέλια είναι γραμμικά, στην πλειονότητά τους διαμορφωμένα σε αμφίπλευρο γραμμικό σχήμα, με πυκνότητα φύτευσης από 300 έως 450 φυτά ανά στρέμμα.

Ποικιλία Μοσχοφίλερο

Ωριμάζει στις αρχές Οκτωβρίου, ανάλογα με την τοποθεσία και την απόδοση του αμπελώνα.

Το χαρισματικό αυτό σταφύλι, το πιο αρωματικό από όλα τα μέλη της οικογένειας των φιλεριών, στην πραγματικότητα να έχει ρώγες ερυθρωπές  ή γκριζωπές. Ωστόσο, χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την παραγωγή ξηρών λευκών και ελάχιστων αφρωδών οίνων.

Χαρίζει αρώματα με νότες ροδοπέταλων και λεμονανθών. Με την πρώτη γουλιά παρασύρει με τη διάθεση που δημιουργεί το ελαφρύ σώμα, η οξύτητα και το πικάντικο τελείωμά του.